Bez tytułu

Czasami sobie mysle,ze wszyscy jestesmy ZALOSNI.Kompleksy....Wszedzie tylko brak samoakceptacji.To prawda.Smutek i uzalanie sie nad swoim losem bywa przyjemny.Chcemy byc zauwazeni.Chcemy byc pocieszani.Na sile staramy sie byc "inni" od reszty,ale to sprawia,ze stajemy sie coraz bardziej podobni.Wyznacznikiem bycia "cool" jest ilosc imprez na ktorych bylismy,ile skretow zapalilismy itp.Licutyjemy sie miedzy soba.Czy naprawde tak bardzo obchodzi Nas zdanie drugiej osoby.Nawet nie bliskiej,ale tej ktorej nie znamy?Staramy sie byc niezalezni,a jestesmy coraz bardziej manipulowani.Dopasowujemy sie do innych,zeby uciec od samotnosci,ale to tylko pogarsza sytuacje.

Staram sie walczyc ze soba.Robic COS.Cos co wyrwie mnie z tej calej papki masowej kultury.Wszystkie te programy na MTV...Makabryczne!I 13,14-latki wychowuja sie na czyms takim.Bravo i artykuly typu"mam 16 lat i od roku kocham sie ze swoim facetem"....nie ma mnie w tym.I jestem z tego dumna.Tylko widze jak moja siostra zyje tymi"problemami".Jak to wypelnia jej zycie.Tania rozrywka.Tani show.

Teraz nie zalezy mi na tym,zeby inni mnie akceptowali.Osoby,z ktorymi mam maly kontakt badz w ogole.Nie wszyscy musza mnie kochac.Lubic.Dobieram sobie znajomych.Nie czuje potrzeby integrowania sie ze wszystkimi "dla zasady".Ale czesto z takiej postawy przechodze w zobojetnienie wobec wszystkich,nawet tych najblizszych.Po prostu sa momenty,w ktorych Nie Zalezy Mi.Na niczym i na nikim.Nawet na sobie.

Eh.Notka bez ladu ani skladu:/Ale prawdziwa.